que sera, sera.....

kücükken sorarlardi her cocuga sordukari gibi:"büyüyünce ne olmak istersin?" ben hep ayni cevabi verirdim: "bilmem". bilmiyordum gercekten de. hala da bilmedim ben o sorunun cevabini. her cocuk illa ki birsey söyler: doktor der pilot der olmadi ögretmen der. "bilmem" der mi? ben bunu 15imde de bilmedim, 18imde de, hala da bilmiyorum. zorla morla birseyler olduk iste sonunda, hosuma da gitmisti okurken yalan olmasin.

birine söyle dedigimi hatirliyorum:"kirmizi ojelerimle gidebilecegim bir isim olsun".

mezun olunca aman bir is olsun da ne olursa diye is aradim, bir coklari gibi. teknoloji firmasina girdim diye mühendislik yapicam zannederken, sacma sapan birsey cikti karsima. meger girdigim pozisyonun ne oldugunu bile anlamamisim ben, ise girmeye calismaktan... tabi yapisti o pozisyon benim üzerime, "uzmanlik" var ya... hani mühendis olacaktim ben? olamadim vallahi! simdi neyim? bilmem....

kirmizi ojelerimle ise gelebiliyor muyum? bazen evet, ama toplanti varsa aksam cikariyorum ojeleri. aman beni "salak" sanmasinlar diye, profesyonel degil diye,ilk tanistigim büyük amcalar beni mimlemesin diye. mimlese neolacak? aman!

"networking" bu yeni icat olmus bisey degil. babamin agzindan dusmeyen laftir: is hayatinda cevren olacak cevren.... o cevre oldu network simdilerde. insanin icinde olmayinca, zorlamayla yapinca hersey ne kadar zor... toplantilarda dogru adamlarin yanina oturacaksin, dogru adamlarla yemege gideceksin, dogru adamlarla arkadas olacaksin, dogru zamanda dogru yerde olacaksin. hesap kitap insani olmayan ben icin o kadar zor ki bunlar. yoruldum! dün bütün gün süren bir toplanti, ardindan topluca gidilen yemek... 24 saat mesaide gibi, "dogru seyi söylemeye" calismak,"dogru hareket etmek", "dogru yemek","dogru icmek"....

icimde yok heralde, ruhumda yok. zorlamasam mi acaba?

tembel teneke bos teneke!!!

patron nasil calisiyor karsimda, haril haril...
pata pata yaziyor birseyler klavyede.
ben de calissam:(
nasil caliscam ben?
calismak nasil icimden gelecek ki benim?